කොලේ දිග ඇරලා බලනවද නැද්ද... ආයෙත් දෙපාරක් නොහිතා ඩෙස්කේ උඩට වැටිලා තිබුන කොල කෑල්ල හිමීට ඇඟිලි තුඩු වලින් මගේ පැත්තට ලංකරගත්තේ මොනා හරි ලියලා තියෙනවද බලන්න...
"ඔයා ලංකාවෙද?? " පැහැදිලි සිංහල අකුරු වලින් කොලේ ලියලා.. මට එක පාරටම පිටිපස්ස බැලුනේ නොදැනුවත්වමයි.. අර දෙන්නා තාමත් හිනාවේගනම බලන් ඉන්නවා.. දෙන්නගෙන් එක්කෙනෙක් ඇහිබැම උඩ ඇරලා ඔලුවෙන් ඇහුවේ ලියලා තියෙන ඒක තේරුනාද කියලා බලන්න වගේ.. මමත් හිමීට ඔලුව හොලවලා ඔව් කියලා ඉස්සරහ බලාගත්තා..
උගන්නන අතරමඟ පොඩි විවේක කාලයක් දෙනවා.. හැමෝම පන්තියෙන් එලියට යනකොට මට විතරක් ඇතුලට වෙලා ඉන්න බැරිකමට මමත් එලියට බැහැලා වටපිටාවට පොඩ්ඩක් ඇස් ඇරියා... අම්මේ සීතල නම් උහුලන්න බෑ, ඒක නිසා පන්තියට ටිකක් එහායින් තිබුන මැශින් එකෙන් මාරු කාසි දාලා උණුම උණු චොකලට් බීම එකක් අරන් එලියේ තිබුන බංකුවකට වෙලා වෙලා ඉඳ ගත්තේ කතාකරන්නවත් කවුරුත් නැති නිසා... මේ වෙලාවට තමයි ලංකාවේ උන්න යාලුවන්ගේ අගේ තේරෙන්නේ..
" මොනාද දන්නේ නෑ නේද අහස පොලව ගැටගහන්න වගේ කල්පනාව!! "
පිටිපස්සෙන් ඇහුන කටහඬකට මාව ගැස්සිලා වගේ ගියා.. ආහ් මේ අර දෙන්නා නේ...
"මොකෝ තනියම මෙතන්ට වෙලා? සසර කලකිරිලා වගේ?? "
එහෙම කියද්දි මට ලාවට වගේ හිනාවකුත් ගියා..
" නෑ ඉතින් කාවත් අඳුරන්නේ නෑ නේ තාම ඒකයි.."
" ඔහොම පැත්තකට වෙලා හිටියොත් නම් කවදා අඳුරගන්න හම්බ වෙයිද දන්නේ නෑ.. හෙහේ.."
එක්කෙනෙක් නම් හරිම කටකාර පාටයි.. අනිත් එක්කෙනා ආව වෙලේ ඉඳන් තාම වචනයක්වත් කිව්වේ නෑ.. හිනාවෙනවා විතරයි...
" දැන් අතුලට යන්න වෙලාව හරි නේද.. මං යනවා.. " එහෙම කියාගෙනම මං දෙන්නව මඟ ඇරලා ආවේ කතාකරන්න තරම් දේකුත් තිබ්බේ නැති නිසා...
" මේ නංගි කතාකරන්න කවුරුත් නැත්නම් අපි ලඟින් ඉඳ ගන්න..."
මම නෑහුන ගානට ඇවිත් පුරුදු තැනින්ම ඉඳගත්තා.. පන්තිය අවසානයේ මම පොත් ටිකත් අස්පස් කරගෙන දිග කොරිඩෝව දිගේ ඇවිදගෙන ආවේ ගේට්ටුව ලඟ තාත්තා ඇතියි හිතාගෙන.. ම්හ්ම්.. තාත්තා පෙන්නවත් නෑ.. ආපු ලමයි සේරමත් පාරේ නොපෙනී යනකන්ම මං බලාගෙන උන්නා ඒත් තාත්තා තවම නෑ.. දැන් නම් මගේ ඇස් දෙකට කඳුලු ඉනුවේ මටත් නොදැනිමයි... එතකොටම එතනින් ලංකාවේ අයියලා දෙන්නගෙන් එක්කෙනක් යනවා..අර වැඩි කතාබහක් නැති එක්කෙනා..පුරුදු විදියටම හිනාවේගන එයත් ගෙදර යනවද කොහෙද.. හිනා උනාට මට හිනාවෙන්නවත් කල්පනාවක් නෑ.. මම මහ නපුරු කෙල්ලෙක් කියලා හිතුවද දන්නෙත් නෑ..
ටික දුරක් ඇවිදන් ගිහින් මෙන්න අර මනුස්සයා ආයෙමත් හැරිලා මං දිහාවට එනවා..
"කවුරු හරි එනකන්ද ඉන්නේ?? "
"හ්ම්ම්.. "
"කවුද එන්නේ?? තාත්තාද? මං දැක්කා උදේ ඔයාව ඇරලා යනවා"
"හ්ම්ම් ඔව්.. "
" ඔයා මෙහෙට අලුත් නේද.. බයවෙන්න එපා තාත්තා එයි ඉක්මනට..ඇවිත් කොච්චර කල්ද ඔයා?"
"තවම සතියයි.."
" ආහ්.. ඒක තමා.. මූණ දැක්කම කිව්වැකි... " එහෙම කියලා හයියෙන් හිනා වෙද්දි මටත් හිනා...
" ඒ කොහොමද?? "
" නෑ ඉතින් මෙහෙ ගැන වැඩි දන්නේ නැති නිසා නේ බයවෙලා ඉන්නේ..පුරුදු වෙද්දි හරි යනවා"
" ඔයා ගොඩක් කල්ද ඇවිත්?? "
" දැන් නම් අවුරුද්දකට විතර ලඟයි.. භාශාව නැතුව කිසි දෙයක් කරන්න බෑ නේ.. ඒකයි මෙහෙ එන්නේ.."
" ආහ්.. හ්ම්ම්... "
" හරි නංගෝ මං දැන් යනවා.. මූණ බෙරිවෙලා තියෙනවා දැක්ක හින්දයි හැරුනේ.. බය වෙන්න එපා මෙහෙ ලංකාව නෙමේ නේ.. කවුරුත් මොකුත් කියන් යන්නේ නෑ.. හෙහේ..."
"හා.. "
" ආහ් මම කූජන.. හෙට හම්බවෙමු... චාව් "
"චාව්"
මෙච්චර වෙලාවකට පස්සේ දැන් තමයි මේ මනුස්සයාගේ කටහඬ ඇහුවේ..හැබැයි ලංකාවේ දෙන්නම හරි හොඳ පාටයි.. කවුරුත් නැති කමට මෙයාලවත් මදැයි...
ඒ කතා කරලා වැඩි වෙලාවක් යන්න හම්බ උනේ නෑ.. අම්මෙහ් ඇති යන්තම්.. තාත්තාගේ මූණේ සුද දකිනකොට තමයි ඇඟට ලේ ටිකක් ඉනුවේ.. තාත්තා එනකොටම කූජන අයියත් පාස් වෙනවා.. තාත්තා ඕනේ කමින්ම ඒ මනුස්සයාගේ මූණ දිහාව හොඳට බලාගෙනම එනවා..අපෝ බැනුම් අහන්න වෙයිද දන්නේත් නෑ...
මූණ නම් වෙනස් උනා එක පාරටම.. එයාට තරහා ගියාම නම් මූණ ගන්න දෙයක් නෑ.. මමත් වැඩි කතාබහක් නැතිවම බයික් එකට නැගලා වාඩි උනා.. ටික දුරක් යනකන් තාත්තා වචනයක්වත් කතා නෑ...
" කවුද ඒ කතා කර කර ඉඳලා ගිය කොල්ලා?? "
" පන්තියට එන ලංකාවේ අයියා කෙනෙක් තාත්තේ.."
" හ්ම්.. ලංකාවේ උනාට කමක් නෑ.. වැඩි කතාබහට යන්න ඕනේ නෑ.. තේරුනාද??"
" හ්ම්ම්... "
.jpg)
