ආදරේ ටිකක් .. නැතිව යාවිද..

දුරක සිටී නම්..
කවදා හෝ යලි..
එක්වෙන සැනසුම...
සිතට දැනේවී..
ලඟ හිඳි මුත් නුඹ..
සිතේ දුරස්බව..
බිඳිනු කෙලෙසක
කියන්න මට අපි..

නුඹ දිහා බලන්..
සිතින් අඬන මට..
කඳුලම පමණක්..
උරුම වේවිද..
නුඹට ආදරෙන්..
පෙරුම් පුරන මට..
ආදරේ ටිකක්..
නැතිව යාවිද..

ගන්නට මගෙ අත..
ඉඩ හැර අයෙකුට..
සිත හොරකම් කර..
ඔබ දුර යාවිද..
මතකය පමණක්..
සිතේ ගුලි කර..
විඳවන්නට මට..
ඉඩ හරීවිද..

පසුතැවෙනවා සිත..
අහිමි වෙන ඔබ දැක..
පසුබසිනවා හද..
ඔහුගෙ වෙන්නට..
කකියන නෙතු අග..
නොනවතින කඳුලු කැට..
දොස් නගනවා මට..
නොසිතුවේ ඇයිද දුර..

දන්නේ මම මයි..

මහා මෙරක්..

ආදරේ හිරකරන්..

හීන මවන හැටි...

දන්නේ මම මයි..

ආදරෙ කීවට...

නුඹ ලැබේවිද..

සිත ලත වෙන හැටි..

දන්නේ මම මයි..

නුඹට නොකීවට..

ආදරේ තරම..

හිතේ පිරුනු..

ආදරේ නුඹ මයි..

ආදරේ වෙන්නැති ..

ඊයේ අයෙකුට..

ආදරේ කරයි නුඹ..

හෙට වෙන අයෙකුට..

ඒ කිසිවක් ගැන..

නොසිතමි මම අද..

ඔබේ ආදරේ..

අද මට දෙන කල...

එපා දඬුවම් ඇගේ වරදට..

ආදරේට මම හුරතල් උනාට..
ඇයි කියන්නෙ ඔබ බොලඳ නොවන්නට..
දකින හීන මම ඔබට කිව්වට..
ඇයි කියන්නෙ ඔබ හීන නොබලන්න..
ඔබෙයි මගෙයි ලොව හිතින් හැදුවට..
ඇයි කියන්නෙ ඔබ හැබෑ නොවන බව..

ඔය බොලඳකම් වයසට කීවට..
නැතුවද ඔබ පහු කරලා මේ දින..
ඔය දකින්නේ හීන කීවට..
නැතුවද ඔබ දැකලා ඒ හීනම..
මගේ තැන එදා ඇයට තිබුනට..
නැතුවද ඔබ තනලා ඒ ලෝකය...

ඇය ගිහින් නම් ඔබේ ලෝකෙන්..
ඇයි සසඳන්නේ මා ඇගේ වරදට..
පෙර රිදුනු සිත හදන්න ආයෙත්..
ඇයි නොදෙන්නෙ මට එක වතාවක්...

ඇයට ආදරේ කරපු තරමට..
වැඩිය ආදරෙයි දනී මේ හිත..
ඈතින් තියන්නේ ඇයි මේ තරමට..
එපා දඬුවම් ඇගේ වරදට..

ඊයෙ අද වගේ මට නම් තවමත්..

අද වන් දිනයක,නොසිතු මොහොතක..
හමුවුනේ අපි නොහඳුනන ලෙස..
නමුදු සිත රැඳුනේ ඔය ඇස් අබිමුව...
අදටත් එහෙමයි නොම යයි වෙනතක...


නෙතින් කියු දේ වැටහුනාවද...
නෙතේ පැටලී නොයා වෙනතක..
ලඟින් දැවටී සිටියෙ ඒ දින..
මතකයි ඉඟි කෙරූ ඔබෙ නෙත් යුග...

දහසක් නෙත් රවටා, හුන් අප මැද..

අතේ දැවටුව පුංචි තුන්ඩුව..

එදා වගෙමයි පරිස්සමට අද...

තාමත් මා ලඟ ඔබේ සුවඳ දෙන..

හමුවුනු සොඳුරු මතක..

නැතිමුත් ඒ හැටි...

නැහැ කිසි අඩුවක් ආදරෙයි මම..

නැහැ කිසි වෙනසක් ආදරෙයි ඔබ...

දවස් පැය ගනන් ගෙවී හිමිහිට...
අවුරුද්දක් ගැට ගැසිලා අද දින..
දැනුනෙවත් නැති හැටි හරිම පුදුමයි...
ඊයෙ අද වගේ මට නම් තවමත්..

නැද්ද කිසි දුකක්??

ආදරේ ඇත්තටමද...
මායාවක් විතරක්මද..
මේ ඇස් දෙක රැවටිලාද..
නැහැ කිසිම තේරුමක්..

මගේ හිත රැවටුනාද..
හිස් වචන පමණක්මද..
දුටුවේ හීන විතරක්මද..
නැතිද හෙට දිනක්??

අයිතියක් මගෙ ඕනේ නැද්ද..
ලඟින් ඉන්න ආසා නැතිද..
ආදරේ මගෙ දැනුනේ නැද්ද..
හිතට නිකමටවත්??

ආදරයක් ඇත්තෙ නැද්ද..
කවදාවත් තිබුනේ නැද්ද..
හැර යන්නට හිතෙනවාද...
නැද්ද කිසි දුකක්??

වාවන්නෑ සිත පුංචි පුතේ..

දස මස කුස හිඳ කිරිකැටි පුතු නුඹ..
දෝතට ගෙන මව් සෙනෙහසින් පුතේ..
නොපියූ නෙත් වල හීන කෝටියක..
රජ කෙරුවේ නුඹ තමයි පුතේ...


සිනිඳු මොලොක් පා අඩියෙන් අඩියට...
දෙපා වීරියෙන් නැගිට පුතේ..
පිය නගනා හැටි අතින් මා ගෙන..
සිහින මැව්වා මගේ පුතේ...


සිඟිති සිනා රැලි වචන ගැට ගසන..
කාලය දැන් එලඹිලා පුතේ..
එහෙත් ඇයි නුඹ නිහඬ මේ ලෙස..
වාවන්නෑ සිත පුංචි පුතේ..


දුව පැන ඇවිදින පුංචි ලමයි දෙස..
බලා නිසොල්මන් ඇයිද පුතේ..
දෙපයින් හිටින්න වාරු නැතිවද..
පුංචි ඔය දෙපා සිඟිති පුතේ...


පූරුවේ කල පව්දෝ අම්මා අද..
විඳවන්නේ මේ ලෙසින් පුතේ..
අප්පච්චි මම මේ ලොව නැති කල..
නුඹට යන කලක් ඇද්ද පුතේ...

ඉතින් යනවද??

අහඹු මොහොතක හමු වුනේ ඔබ ..
මතකද දවසක නෙතු දහසක් මැද...
නුහුරුම හැඟුමක් දැවටුන සිත ලඟ..
එකලු කලා නව පැතුම් පොදි බැඳ...

දඟකාර නුඹේ වදන් අද්දර..
නැවතුනා සිත මටත් නොදැනිම.
ආදරයක්දෝ මුලු සිතින් කල..
ගනිච්චියක් නෑ මේ හැඟුම් ගැන..

ආදරේද මට ඇහුවේ නෑ මම..
ආදරෙයි මම කිව්වේ නෑ මම..
තනිව ආදරේ කලා රහසෙම..
නිච්චියක් නෑ යනතුරු වෙනතක...

මිතුරියක නමක් පමණක් දී මට..
රුවැත්තියක් අත පටලා වෙනතක..
ඉතින් යනවද?? යන්නම යනවද ..
ආයෙම දිනයක හමු නොවෙන්නම..